ಬಾನು ಮಿಂಚಲು ತಾಮ್ರ ವರ್ಣದಿ
ರವಿಯು ಅಂಚಲಿ ನಾಚಿ ನೋಡಲು
ಸುತ್ತ ಮೆತ್ತನೆ ತಂಪು ಗಾಳಿಯು
ಅತ್ತ ತರಗೆಲೆ ರಸ್ತೆ ಹಾಸಲು
ಪಕ್ಕ ಗುಡಿಯಲಿ ದೈವ ಘೋಷವು
ಅತ್ತಲಿತ್ತಲು ಜನ ಸಮೂಹವು
ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಪ್ರೇಮ ದೇವತೆ
ಲೋಕ ಮರೆತು ನಿಂತಿಹೆ
ಬೀಸೋ ಗಾಳಿಯ ಲಯಕೆ ನಿನ್ನಯ
ಕೇಶ ರಾಶಿಯ ಲಲಿತ ನೃತ್ಯವು
ಕಣ್ಣ ನೋಟದ ಒಂದು ಕಿರಣವು
ಎದೆಯ ದ್ವಾರವ ಸೀಳಿದೆ
ನಿನ್ನ ನಾಚುವ ನಗುವ ಅಂದದಿ
ಮಾತು ಹೊರಡದೆ ಸೋತಿಹೆ
ಚಿತ್ತ ಕುಣಿಯಿತು, ನನ್ನ ರಾಣಿ ನೀ
ಪುಟ್ಟ ಉಡುಗೊರೆ ನೀಡಲು
ಕಾರು ಬಂಗಲೆ, ಲಕ್ಷದೊಡವೆಯು
ಅದರ ಎದುರು ಶೂನ್ಯವು
ಸುತ್ತ ಲೋಕವ ಮರೆತು ಮನ
ಆ ಹೊತ್ತ ನೆನೆದು ಕುಣಿಯಲು
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಪುಟ್ಟ ಕಾಣಿಕೆ
ಎದೆಗೆ ಆನಿಸಿ ಕೂತಿಹೆ.........
ವಾಹ್ ಪರೇಶರೇ
ReplyDeleteಮನದ ಒಲುಮೆಯ ಭಾವ
ಪ್ರೀತಿ ಕವನದ ಕಾಣಿಕೆ
ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ