ಶೃಂಗಾರ ಸಂಜೆ

ಸೊಂಪಾದ ಸಂಜೆಯಲಿ ಸಂಗಾತಿ ಸಂಗದಲಿ 

ಸವಿನೆನಪ ಮೆಲುಕು ನಾ ಹಾಕುತಿರಲು 

ಮಾಮರದಿ ಕೋಗಿಲೆಯ ಇಂಪಾದ ಕಲರವವು 

ಹೊಸ ಪುಳಕ, ಆಹ್ಲಾದ ನೀಡುತಿತ್ತು

ಅವಳ ಅಕ್ಷಿಯ ನಡುವೆ ಸೂರ್ಯನಾ ಬಿಂಬವದು

ಹೊಸ ಕಾಂತಿಯಲಿ ವದನ ಮಿಂಚುತಿಹುದು 

ಹಿತವಾದ ತಂಗಾಳಿ ಚಾಮರವ ಬೀಸುತಿರೆ 

ಅವಳ ಕೇಶವು ಎನ್ನ ಚುಂಬಿಸಿಹುದು

ಅವಳ ಅವಿನಾಭಾವ ಹೊನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕಿರಣ 

ಎನ್ನ ಎದೆ ಬಾಗಿಲನು ಅಪ್ಪಳಿಸಿತು 

ಬೆಳಕ ವೇಗವನು ಸಹ ಮೀರಿಸುವ ವರಸೆಯದು 

ಸಾಪೇಕ್ಷ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಸುಳ್ಳಾಯಿತು 

ಮೇಲೆ ತಿಳಿಗೆಂಪಿನಾ ಬಾನ ಛಾವಣಿ ಇಹುದು 

ಕೆಳಗೆ ತಿಳಿ ಹೂವಿನಾ ಹಾಸಿಗೆಯದು 

ನಲ್ಲೆಯಾ ಅಪ್ಪುಗೆಯ ಸೊಂಪಾದ ಅನುಭೂತಿ 

ಶೃಂಗಾರ ಸಾಗರದಿ ತೇಲಿಸಿಹುದು